متن آهنگ گریه که میکنی از رضا یزدانی

اشکای ماسیده ابری که باریده
مردی که صد ساله نخوابیده
نزدیک من نشو که برگ ریزون
من ساعتم با مرگ میزونه
کابوس هر شبم بغض تو بود و بس
گریه که میکنی میوفتم از نفس
کشیدی به آغوش اجازه ندادی بمیرم
کجایی که بی تو نمی تونم آروم بگیرم

دل به خودم بستم از آدما خستم
جز خاطره چی مونده رو دستم
میبینی بی تو کم آوردم هزار دفعه مردم
چشماتو بستی زمین خوردم
کابوس هر شبم بغض تو بود و بخش
گریه که می کنی میوفتم از نفس
کشیدی به آغوش اجازه ندادی بمیرم
کجایی که بی تو نمی تونم آروم بگیرم